Woont in Finkenberg, werkte tot 1992 als technisch medewerker, leest Charles Bukowski, houd van Blauw en Tiroler Leber mit Speck, rijd Mercedes en haat Nijd.

Geboren op een kleine boerderij leerde Peter op z’n zesde trekharmonika spelen, met zeven trad hij voor het eerst op bij een schoolconcert. Twee leraren haalden de jonge muzikant hiertoe over. Het "toetsenwonder" verwisselde zijn trekharmonika vrij snel voor gitaar. De hogere technische school verliet hij voortijdig, omdat hij zich telkens weer tot de muziek aangetrokken voelde.

Overdag verdiende hij zijn geld als hulpkracht -niet zijn toekomst perspectief. Hij doorliep een vierjarige vakschool en kwam als electricien in dienst bij de Tauernkraftwerken. Zich ondergeschikt maken en onrecht zijn als rode lappen voor Peter. Sinds zijn jeugd neemt hij zich dan ook geen blad voor de mond.

In de vroege 70-er jaren leerde Peter zijn latere vrouw Anni kennen, in 1973 werd de eerste dochter Anita geboren. Drie jaar later werd getrouwd , 1978 volgde de tweede dochter Petra, 1992 sloeg het noodlot hard toe: Peters vrouw werd door een hartinfarct midden uit het leven getrokken. Een wond welke nooit zal helen en Peter zowel innerlijk als muzikaal be�nvloed heeft.

In 1996 werd Peter opa.

Door zijn onvermoeibare doorzettingsvermogen is Peter intussen een van de aller grootsten der Europese Muziekszene geworden.