Zij zijn Volksmuzikanten - maar Volksmuziek is niet HUN muziek. Sch�rzenj�ger spelen liever eerlijke, krachtige, onvervalste Rock - met de daarbij behorende teksten. Dat hen daarbij soms een "Jodel" ontsnapt, brengt meestal verwarring bij beginnende discjockeys of muziekredacteuren: Het album in de CD-speler, een willekeurige titel horen en weten, wat er het komende uur gespeeld word - gebeurd niet met die Sch�rzenj�gern. Zij laten zich muzikaal amper vastspijkeren, grijpen zonder respect elementen uit Volks- en Rockmuziek en mixen daaruit "hun" muzikale "levensgevoel", zoals bandleider Peter Steinlechner de "Som der Songs" definieert. Wie de band wil begrijpen, moet alle Songs kennen. Songs, die volkomen onverkrampt uit de ingewanden komen. De vier jongens uit het Zillertal zijn er niet op uit, zonder meer een HIT te produceren; De band is de hit. Meer dan twintig jaar al blijven de fans de Sch�rzenj�gern trouw, en ieder jaar worden het er meer.

Wanneer Sch�rzenj�ger werkelijk ontstaan is, wil Peter Steinlechner niet precies markeert zien: "De band wordt telkens weer opnieuw geboren." Als voorbeeld 1996, toen het blazersensemble ten doop gebracht is, of 1997, toen het tiende, (Jubileum) Open-Air concert, de internationale Sch�rzenj�ger-Familie voor een volledig nieuwe coulisse samenbracht of toen in oktober 1998 het eerste fan-seminar is gehouden.

Het succesgeheim der Sch�rzenj�ger is, dat zij er g��n hebben. Zij maken eenvoudig die muziek, die hen zelf plezier geeft, zonder daarbij op verkoopcijfers te letten. Hun enige drijfveer is de lust, telkens weer iets nieuws te proberen. "Wij hebben altijd graag ge�xperimenteerd", zegt Peter Steinlechner. Zonder het te willen, zijn Sch�rzenj�ger daarbij Trendsetters van de Volkst�mlichen muziekszene geworden. Vele jonge muzikanten proberen, net zo goed te klinken als hun voorbeelden uit het Zillertal. Anderen laten hun haren groeien in de hoop, dat hun succes door lange haren hen sneller toekomt - zoals bij Sch�rzenj�ger. Maar voor de "Rebellen der Volksm�sik", die zichzelf graag als "kwajongens" betitelen, zijn lange haren niets anders als een teken van hun persoonlijke instelling en levensstijl, en uiten daarmee zich niet te willen onderwerpen. Zo streepten ze twee jaar terug, met ��n pennestreek "Zillertal" uit hun bandnaam. Verraad aan het land van afkomst? Nee, puur, eerlijke consequentie. "Wij zijn intussen met tien muzikanten op de tourneeb�hne, maar vier daarvan komen uit het "Zillertal."

In 1998 heeft de Band het predikaat "Botschafters des guten Willens" van de UNHCR ontvangen.

UNHCR = Mensenrechtenorganisatie van VN.